W 2017 roku Prokuratury w całym kraju prowadziły 5678 postępowań dotyczących błędów medycznych. To o blisko 15% więcej postępowań niż w 2016 roku, kiedy prokuratorzy prowadzili 4963 takie sprawy. Spośród tych wszystkich postępowań aż 60% stanowiły sprawy ze skutkiem w postaci śmierci pokrzywdzonego pacjenta (3374 postępowania).

Pomimo, że powyższe dane nie w pełni obrazują skalę problemu jakości świadczonych usług medycznych, bo przecież nie każdy nieprawidłowość jest zgłaszana w Prokuratury, to uznać należy, że pomyłki w świadczeniach medycznych zdarzają się coraz częściej. Należy wskazać, iż od lekarza powinno wymagać się podwyższonej staranności z uwagi na chronione najwyższe dobro jakim jest zdrowie i życie.
 
Zarówno w doktrynie jaki orzecznictwie wyróżnia się wiele rodzajów błędów medycznych. Z reguły rozróżnia się: błąd diagnostyczny, błąd terapeutyczny, błąd techniczny i błąd organizacyjny.
 

Błąd diagnostyczny – polega na błędnym postawieniu diagnozy przez lekarza mając na uwadze dostępną wiedzę i naukę, środki oraz wypracowaną i ugruntowaną praktykę medyczną w tego typu zdarzeniach.
Błąd terapeutyczny – polega na błędnym zastosowaniu leków lub innych środków farmakologicznych, niewłaściwym przeprowadzenie operacji czy rehabilitacji; innymi słowy błąd terapeutyczny to niewłaściwy dobór metody i techniki leczenia do danego stanu chorobowego przy aktualnej i dostępnej wiedzy medycznej oraz stosowanej praktyce
Błąd techniczny –  polega  na niewłaściwe pod względem technicznym wykonanie czynności leczniczej, np. podczas zabiegu operacyjnego.
Błąd organizacyjny – polega na błędnej organizacji pracy lekarzy, pielęgniarek oraz personelu medycznego skutkującej utratą zdrowia lub życia przez Pacjenta np. brak procedur organizacyjnych lub nieprzestrzeganie tych procedur, brak rzetelności w dokumentacji medycznej, brak sterylności, niewłaściwe przechowywanie leków oraz środków medycznych, brak lub niewłaściwe realizowanie planów zabiegowych, nieprzestrzeganie norm należnego odpoczynku przez lekarzy.
 
Pokrzywdzonemu niewłaściwą usługą medyczną Pacjentowi przysługuje roszczenie o zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, rozstrój zdrowia i związanych z tym cierpień fizycznych i psychicznych, konieczności zmiany trybu życia, pogorszenia perspektyw życiowych (rekompensata strat niematerialnych) oraz szereg roszczeń odszkodowawczych mających zrekompensować poniesione wydatki np. na leki, opiekę, leczenie etc. Osobną kategorią roszczeń jest roszczenie o rentę, która może przybrać postać renty z tytułu całkowitej lub częściowej utraty zdolności do pracy, z tytułu zwiększenia potrzeb lub z tytułu zmniejszenie widoków powodzenia na przyszłość.
 
Obecnie istnieje alternatywny do postępowania sądowego tryb dochodzenia świadczeń od szpitala za błąd medyczny. Dla zdarzeń mających miejsce po 01 stycznia 2012 roku ustawodawca przewidział specjalny tryb administracyjny przed Wojewódzką Komisją Do Spraw Orzekania O Zdarzeniach Medycznych. Zaletą tego trybu postępowania są relatywnie niskie koszty oraz krótki czas oczekiwania na decyzję, natomiast wadami są górne limity możliwego do uzyskania odszkodowania (100 tys. w przypadku uszczerbku na zdrowiu lub rozstroju zdrowia i 300 tys. w przypadku śmierci Pacjenta), brak możliwości uzyskania renty. Nadto roszczenia w tym trybie można kierować jedynie przeciwko szpitalowi.